ඇය​ අම්මාය

මැළවුණ සිත අතු ඉතිලා නෑඹුල් මල් පීදෙන්නට

මල් වරුසාවක් වැස්සා වාගේ මගෙ ඉස්මත්තට​

අපෙ අම්මගෙ වත තැවරුණ සිනා පොදක් දැකගන්නට

යළි කවදා හැකිවේවිද මේ අත්බවයේ දී මට

නුඹෙ අත් හැඳි යුග සෙවනේ මා හිඳුවා  මුවා වෙන්න

හිතේ උපන් කරුණාවෙන් සඟවාගෙන කඳුළු ගොන්න​

දරදිය ඇද රෑ දාවල් පණම් අටක් හොයා ගන්න​

වෙර දියකර වැළඳූ දුක මෙතෙකැයි බෑ කියා ගන්න​

දොළොස් මහේ පහන වෙලා මට මහගිරි දඹ නඟින්න​

සිළිටි පළස් අතුළ මැදුරු දොර හිඳ පායුග හොව​න්න

දූවිල්ලේ ගිනි අව්වේ ඇවිද්ද කුසගිනි නිවන්න
අම්මේ නුඹ පෙවූ කිරට කාට​ හැකිද ණය ගෙවන්න?

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

25. 09. 2019