​ මිහිදන් කළ ප්‍රේමය​

සිහින් සුළඟට සැලෙන මල් පෙති 

අතුළ පටු මාවත් දිගේ   

 සහන් එළියත් මැකීගෙන යන​ 

සැඳෑවත නුහුරුයි වගේ

නිසලවී දොඩමළු නුවන් යුග​ ​

ප්‍රේමයක විරහව විඳින  කල​​ 

වියා නිම නැති සිහින​ පැදුරේ

පසක්විද පත් ඉරු හැළුණ වග​ 

 

 සුරත් බිඹු පල කොපුල් තලමත​

රැඳුන උනුහුම අහිමි වූයෙද​ ​

නෙතු විලේ පිපි නොකී සෙනෙහස​

සුළං රැල්ලක එතී ආවෙද

 

බිඳෙන සුසුමක ළසෝ තැවුලක​

මතක දෝවා පාකරන්නට​

මහවැළිය නුඹ රළුද මෙතරම්

බැන්ද පාළම බිඳ දමන්නට​

 

ගොතා කවිපද නෙළා කැටයම්

ලිවිය යුතු අපෙ පෙම්පුරාවත

ගෙනත් මිහිදන්කළා ​දවසක 

අපේ දෝතින් සුසානය වෙත 

 

අකල් සමු ගැනුමක් නිසාදෝ

සමරු සටහන් නැති සොහොන් කොත​

නොදැල්විණි ඉටි පහන් සිළුවක්

මල් කළඹකට තනි රකින්නට​

 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

23.11. 2021