මිරිවැඩි සඟළක කඳුළ​​

 

හිමිකරුවෙකු නැති මිරිවැඩි සඟළක්

රෝහල් පිවිසුම් ගේට්ටුවේ

තනිවම නැවතී සුසුම් හෙලනවා

හිමිකරු එනතුරු වාට්ටුවේ

 

හත් වසරක් දෑසින්වත් නුදුටුව​

මද්දුම දෝණී ඇවිදිල්ලා

නෝට්ටු මිටියක් අතමිට මොළවා

ගියාලු පහනක් හිත දල්ලා

 

විරසක වී ගිය අම්මත් එක්කල​

හැදුන දැරිවී අහසත් හොල්ලා

වළා පෙළින් බැස දිවමන් වූයේ

පිය ලේ සුවඳට ඉවල්ලා

 

තුන්තිස් යාමේ කකියන ළෙහි දුක​

දරාගන්න බැරිකම හින්දා

නාඬන යවටක් දියැවී හැලුනා

මතක පොතේ සිතුවම් අන් දා

 

ගව් සිය දහසක් දූ පියඹන්නැති

පිය සෙනෙහස විඳි මතක මැඳින්

අවසන් සුසුමත් තනිව හෙලන්නැති

ඉහිරුන සුළඟේ සුවඳ මැඳින්

 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

28. 02. 2024

 

දබරින් ඇවිත්

 

බුදුබණ කියාදී මඟහරවන නොමඟ​

ගුණ ණැන උපදිනා සිප්සතදී නොමද​

යාදෙක නොරත රත පාහන්නට බැරුව​

දබරින් ඇවිත් දුව දරු තිදෙනා සමඟ​

 

බිඟු රොන් සොයති මල් පූදින ඉසව්වේ

මනරම් සිහින බොඳවූ සිත් දනව්වේ

හැර පට ලිහිල්වී දෑඟිළි බැඳිල්ලේ

වල්මත් වුණාදෝ පෙම් පලහිලව්වේ

 

හැඬැවූ මිණි කිකිණි රන් නූපුර ජාලා

මුනිවත රකී රතැඹුල් විල කළතාලා

මා හද​ අඳුරු ලෙන සුවඳින් පුරවාලා

වදනක් දොඩාපන් සවණත නළවාලා

 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර 

15. 02. 2024

යශෝරාවය

කුසේ ගිනි මැළ නිවන මඟ මිස​

නොදැන අකුරක් මළපොතේ

කන්ද කල්වරි නැංඟෙ කුරුසිය

​දරාගෙන​ මගෙ උරපතේ

 

කටු සැමිටි කස පහර ඉවසා

ගොල්ගොතා පුදසුන මතින්

වන්දි ගෙව්වේ නුඹට නිවහල්

මංතලා ඉදිවෙන ලෙසින්

 

සිනිඳු සළුපිළි ධවල මුතුහර​

නැතත් සියොළඟ සරසවන්නට​

තුන්‍ යමේ බැතිපෙම් උපදවා

අකුරු කෙරුවා නුඹත් සොඳවා

මගේ දෑසින් නුදුටු නුවරක​

යශෝරාවය දසත පුරවා

අපේ හත්මුතු සනුහරේටම 

කිත්මිණෙන් සැදි ​කිරුළු දැරුවා 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

1.02. 2024