පාපොච්චාරණය​

වැස්සකටවත් ඇවිත්

ගොඩවුණේ නැති නිසා 

මහ මොකද්දෝ වගෙත් මගෙ හිතට.​

ඔබේ උතුරු ගුණ මහිම

​දකිමි. හඳුනමි. දනිමි 

​ බුදු සමිඳ​, 

ඒ වුණත් දෙපෝයටවත් වරක්

ගොඩ වෙන්ට හිතක් නෑ පන්සලට

පිං කැටේ පිරෙන්නට වැටෙන හැම සල්ලියට​

නිවන් පුර දොර අරින ඒජන්ත කල්ලියට​

සංසාර සාගරෙන් අපි එතෙර කරන්නට

නොහැකි බව දත් හෙයින් 

නොආවෙමි පන්සලට.

 .....

ගීතිකා හා මුසුව​ ඔරසොමට මිමිණෙනා 

දෙව්මැදුර​ සීනු හඬ ප්‍රේමයෙන් අමතනා

සබත්දා, කුසීතව​ ගුදිරියට ගුලිවෙලා  

​හිඳින එක යහපතැයි හිතෙනවා 

අයිලයේ කොනක හිඳ නිදිකිරනවට වඩා ​

රොටී කා වයින් බී, ගෝලයෝ පිරිවරා 

ගලීලයෙ මිනිසුන්ට  ඔබ දෙසූ සුබ අස්න​ ​ 

 "hard sayings"  වෙලා වියතුන්ට! 

ධර්මාසනේ අසල ඉදිරිපෙළ අසුනෙ හිඳ​

 සුවාමිගෙ මුවින්  ගිළිහෙන හෑම පදයටම​

“ආමේන්… ආමේන්…එසේම වේවා!” කියපු

ඔරසොං අත්තාගෙ මිණිබිරී වුණත් මම,​

එන්ට හිත දෙන්නෙ නෑ

ඔබ නොමැති පල්ලියට

මගේ හිත් කුටිය තුළ වැඩ හිඳින​ 

ජේසු ස්වාමි දරුව​නේ, 

කමා කළ මැනව මට!

දෙව් මැදුර අඳුරු අයිලය පසෙක​

දණ නමා සිටින බැතිමතුන් තුළ

උත්ථාන නොවූ ඔබවහන්සේ

මිත්‍යාව විනිවිදින 

සත්‍යයේ එළිය දකින්නට

විවර කළ මැනව උන්ගේ ණැනස

ජේසුනේ ස්වාමිනේ!

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

03. 12. 2016