නාඳුනන අමුත්තා

ඈත නිසසල කඳු වළල්ලක

සිරස මත වැහි වළාවක් වී

ඇද හැලෙන්නට පෙරුම් පුරනා

මහා මේඝය මං

පිපාසිත මුඩු බිම් තලා මත​

මුදාහැර දිය දහර තුරුමත

දොවාලන්නට බලා හිඳිනා

නිසල අහසය මං

තුරුණු කෙණෙරක විලස​ ගැබ්බර

විලිරුදාවක වෙහෙස උහුලන​

දරාගෙන සියොළඟම​ කකියන​

මිහිමඬල වෙමි මං

විඩාබර ගත සිත නිවන්නට​​

අඳුරු සළුවෙන් ලොව ඔතාගෙන​

බිඳුන ළය පිරිමඳින​ සනහන

නැවුම් අරුණෝදයට ඇරලන​

සොඳුරු රැය වෙමි මං

රඟන තුරුලිය අතර දැවටුන​

පිපුණ මල් වල සුවඳ අහුලන​

නිදහසේ පාඩම කියාදෙන​

මඳ​ පවන වෙමි මං

හුදකලාවූ රැයක තුන්‍ යම​

තොටමුණක් වී බිඳි විලාපෙක

වියෝවු දූ පුතුන් අමතන​

ගීතිකාවය මං

බිළිඳු දෙතොලක සිනාවක් වී ​

ළමා ගීයක පද වැලක්වී

රිදුන මැළවුණ හිතට ළංවෙන 
හිනා දාමය මං

  

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

27. 09. 2019