​දිඹුල පල​

 

ගෙපැලේ පැදුරු කඩමලු සිරි යහන් වට​

ගී පද බැඳෙයි රෑයම මදුරු තනුවට​

නිදිසුව දැහැන් බිඳෙතැයි ළෙහි තුරුළු කොට​ 

එළිවෙනතුරා නිදි වැරුවා දරු දුකට​

 

හිස් හැළි වළං ලිප ළඟ ගිනි තපින කොට​

ගිනිදැල් මෙළවුණේ නොදැනිම පපුව යට​

කිරිකළ හතෙන් නුඹ බෝමැඩ​  දොවන කොට​ ​

මඬ වගුරක් තැනුණි  මගෙ ළය මඬළ යට​

 

දිඹුල මලේ රොන්සුණු වැල් දකින්නට

තවමත් නුඹ රැඳෙයි ගහ මුල සෙවන යට​

මව් පදවියට හිමි  පුද පෙත් නොලද කොට​

නාඬන් නඟේ ලේ  කිරි පැහැ නොවුණාට ​

 

හත් පොලයක්ම දරු හුරතල් බැලූ​ මට​

හත් දීපංකරේ ඉහිරුණ දරු පෙමට​

උහුලනු බැරුව මහගෙයි තනිකම හිතට​ ​ ​

පලබර වුණේ ඇයි කියලා හිතුණි මට​

 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

15. 07. 2014