දියේ ගිල්වූ ප්‍රේමය​

මුතු ඇට​ අකුරින් කැටයම් කරලා  

ප්‍රථම ප්‍රේමයේ අසිරිය ලියලා  

​නුඹ එවනා ලද​ පෙම්පත් වදුලම​ ​

නිදන් කළෙමි කිරි මුහුදේ පතුළෙම​​  

ඉරා දමද්දී හදවත ඉරුණා

චිතකය සේ ළෙහි ගිනිදළු වෙළුනා
නෑදෑ කඳවුරු යුදවැද  ​ හිඳිනා
සනසන්නට වැව් දියඹට ඇදුනා

සුවහස් පැතුමන් මසිත වියාලූ ​

සොඳුරු ලොවක මල් පියළි එළාලු

"අ"යනු කියූ පෙම​ සමුගත යුතුවිය​​

ගයනු පිණිස හන්තානේ ගීතය

අමුණා කුළුඳුල් පත් ඉරු ගොණුවේ

කළුගල් පතුරක් ගැටලා ලණුවේ  

ඔරු කඳ මත හිඳ​ මල් පෙති ඉහිරුණ​

වැව් දිය රැල්ලේ ඒ පෙම සැඟවිණ​

සඳ පහනේ අප ඔරු පදිනා සඳ​ ​

වළා බැම්ම  ළඟ​ නුඹට පිදු පෙම​

කිරිමුහුදේ කිමිදී දියවුණ වග​ ​ ​

​අදහනු වාවනු කෙලෙසක සකිසඳ​?

​වළා බැම්ම බිඳිනා දිය රළ සේ

තළා ඉවුරු ඉකි බිඳුනා රහසේ
විළාපයක්වී සදහට සමුදෙන 
පවන් රොදක් අතවැනුවා දුර හිඳ​​ ​

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

 17. 04. 2020