දුවට හසුනක්...

කියෙව්වා ලියමන​

අකුරු වැල්වී ගිළිහුණ

ගැහැණියකගෙ බිඳුන

හිත දුටිමි ඉහිරිලා සැම තැන​

හිතුණා මට මෙහෙම​;

“දූපතේ වැසියෝම​

ගිරිය පුප්පා තෙපලන​

බුදු සසුන බැබලෙන​

ලොව එකම උතුම් රට​

ශිලා යුගයේ ලෙනක

දොරකඩ හිඳී තාම”.​

ඉස් ගෙඩිය කොදෙව්වකි

හිතත් කුණු පොල්ගෙඩියකි

ලොවට පම්පෝරිය

ඒත් ගෙදරට?

සංස්කෘතික යදමෙන්

දෑත දෙපයම වෙළලා

ලවා බරු  ලාඩම් දමා මුඛවාඩම්

සෙක්කුවේ බැඳ නුඹව ​

දැක්කුවේ මීදෙනක විලසින​

දැරිය​, තරුණිය, මැහැළිය

කුල ගෙයට විණි වහළිය​

තටු කැපූ පරෙවිය​

පියාඹන්නට නුඹට​ අහිමිය​

අනුන් ගේ තණුවට

ගී ගයන ගිරවිය

උරුම නිදහස ගැන​ 

ගොතාපන් අභිමනේ සැහැලිය​

දෙපාමත හිට ගෙන​

සිරස ​කොඳු ඇට රෑන​ නොනමන

සෘජු උරිස නොසලන​

සුරුවිරු සෙබළියක ​මෙන්

අහිමි ​දේ ලුහුබැඳ​

නඟාපන් දිනක​ ජය කෙහෙළිය!

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

9.03. 2021