සිංහල අවුරුද්ද ඇවිල්ලා…

 

සිංහල අවුරුද්ද ඇවිල්ලා…

 

එරබදු මල්මත ඉහිරෙන

කෝකිල ගී නාද පුරන

සාමයෙ පණිවිඩය බෙදන

නවෝදයේ සුබ මංගල නැකත ගෙනැල්ලා

 

මල්වාරම් ගීත ඇහෙන

රබන් සුරල් කිකිණි වැයෙන

නව අවුරුදු සිරිය බෙදන

​සිංහල අවුරුදු ගම් දොරකඩට ඇවිල්ලා​

 

තුරෙන් තුරේ මලින් පිරෙන​

නැවුම් පැතුම් පවන් සැළෙන

දැයට සතුට සුවය සදන​

නව අවුරුදු උදානයේ මිහිර ගෙනැල්ලා

 

සිංහල අවුරුද්ද ඇවිල්ලා…

 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

4. 04. 2021

සකිසඳිනේ

සපු කැකුළක්සේ පිණි මල්වැස්සේ

පූදින්න​ සුවඳ දී​ හිමිදිරියේ

වැහි වළාකුළක් සේ කඳු මුදුනේ

දැවටිළා ඉන්න​ මා සකිසඳිනේ

 

හිරු මල පරවී නටුවෙන් ගිළිහී

බොඳ වෙලා සිතිජ ඉම යයි  සැඟ​වී

නෙත හඬා වැටෙන පැතුමක් තනිවී

හිතකොනේ සැඟවිලා ඇත මැළවී

 

අතුපතර මුවාවී  ඉකිබිඳිනා

ගී තණුව ගොතාපන්න කෙවිලියේ

කිරි කවඩි සිනා දෝතක් පුරවා

හමුවෙන්න හෙටත් මා හිත​ නළවා

 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

9.04. 2021

අතරමඟ​

 ගිමන නිවන්නට සෙවනක් පතනා

පවස නිවන​ දිය දෝතක් සොයනා

නිරුදක වැලි කතරේ

ඉම නොපෙනෙන අඳුරේ

තරු පහනක් වී රැකවරණය සැදුවා

 

හබල කැඩී ගිය රුවල බිඳී ගිය

රළු ගල් පර අතරේ ඒ මේ අත වැනෙනා

මා තනිවූ සඳ අබලන් නෞකාවේ

පිළිසරණක් විණි සවියක්වී නිබඳා

 

ඉම බිම නොපෙනෙන මහ සිඳු පතුළේ

ගිනිගෙන දැවෙනා සුන්බුන් අතරේ

ගිළී නොයන්නට තොටුපොළ වූ ඔබ​

වෙරළ කොනේ කිම මා තනියම හැරදා ​

 

රළ පෙළ වැළපෙන හඬට සවන් දෙන

මා සිත දළුලයි බිය සැක අපමණ​

මඟ තොට නොපෙනෙන​ පාළු අඩවියක

අත්වැල බිඳිලා මා නෙත අඳවිණ

 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

5. 05. 1998

 

සුභ ගමන්

පුන් පෝය ගෙවී ගිය නවම් මහ දොර ගාව​ හඳ කිරණ ඉහිරිලා අහස් ගැබ පුරහාම​ දිග හැරුණ දියඹ මත රළපතර බිඳුනාම​ ලොව කෙතෙක් සුන්දරද සිතමි මම හැමදාම​ ​ රාස්සිගෙ අව්වැල්ල තැවරිලා දුටුවාම​​ කරවටක් කිමිද සිතිජය ඉමේ ගිළුනාම​ ​ මිහිමඬළ සිප වැළඳ සුභ ගමන් කීවාම​ සමුදුනිමි හෙට යළිත් දකින්නට අද සේම​ මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​ 05. 04. 2021

කුණාටුව

මුදු කිරණා සදිසි මනා

වත පුරසඳ පළුවක්දෝ

අත පොවනා මානෙක නැති

දුර දිළෙනා තරුවක්දෝ

 

නීල උපුල චල නයනා

මල්සර දුනු දිය ඇද්දෝ

පෙරුම්පුරා ලුහුබැන්දේ

මට හිමි නැති කිරුළක්දෝ

 

මහමෙර සුළඟේ වෙළු​නා

අඹ දළුවක් සේ සැලුණා

මහ වරුසා ඇද හැලුණා

මිහිකත දෙදරා වැටුණා

 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

 

24.04. 2009

 

 

 

 

 

 

 

 

ඉදල තනිවෙලා

 

සූවිසි බුදුවරු බුදුවෙන සූරිය මල පිපෙන උදේ

දළදා හාමුදුරුවන්ට තේවා මුර පිදෙන වෙලේ

නගරසබා හන්දියෙ හිට අත් කරත්තෙ දක්කාගෙන​

රජවීදියෙ වැඩමුරේට ඉලංදාරියෙක් ඇවිදින්!

 

උඩවත්තා කැළේ බිඳෙන හේවිසි හඬ පැතිරෙනවා

කිරිමුහුදේ ඉවුර දිගේ මල් පියවිළි ඇතිරෙනවා

ඒ මල් පියවිළි මත්තේ ආල හැඟුම් ලියලනවා

රාසයියට බැන්ද සෙනේ සුවඳ හිතේ  තැවරෙනවා

 

හඳුන් කපුරු සුවඳ කැවී හුළං කැරැළි ඉහිරෙනවා  

මගේ හිතේ අඳුර මැකී පහන් සිළක් දැල්වෙනවා

නුඹත් එක්ක දීග ගිහින් මාරිමුත්තු කෝවිල ළඟ​

පකිස් පෙට්ටි මාළිගාවෙ අරුමෙකි රැජිණිය වූ වග  

 

නුවර වීදියක් ගානේ ගෙවුණ ඉදල අත නෑරම​

පසු උරුමෙට ලියා තියා නගර සබාවේ පැන්සොම

දරු පුළුටක් කුසට නොදී මං තනි පංගලමෙ තියා

හෙවනැල්ලක් වගේ හිටිය නුඹ පරලොව යන්න ගියා

 

නුවර වැවේ වෑබැම්මේ  රළ වාගේ හැපී බිඳෙන

උජාරුවෙන් පියමං කළ හිනා ලහක් දෝතින් ගෙන ​

උදැනැක්කේ මුලිච්චිවී ​ කූරු ඉදල් රටා අඳින 

නුඹ නැතිදා මා පමණෙකි මකුළු හුයෙන් හීන වියන​

 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

1.04. 2021