පහන් සිළ​

 

පහන දැල්විණි සිළුව ළෙලදුණි 

රැඳුනු ගණදුර දුරලනා

​​වියරු සයුරෙන් එතෙර වෙන්නට 

පාරමී දම් ස​පූරනා

බලන් ඇස දිසි පහන මඟ හැර​

​සිළුව ​දකිනුව නෙතු පුරා

යොමන් විනිවිද තිමිර පට සිඳ

බිඳැර නොබිඳුණ කඩතුරා

නිවී යන්නට නොදී තිරපට​

තෙලින් පුරවාපන්න​ පහනට​

ලිහා ගන්නා තුරු රැහැන් පට​

අවදියෙන් හිඳපන්න හැමවිට​

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

20.10. 2020

​ආශිර්වාද​

 

තනාදී දස මසක් තිස්සේ 

නුඹට මා කුස සිරියහන කොට​

හොවා ළය මත​ සිඹ ගතිමි මුව​

වැඩියදා නුඹ මගේ දෝතට​

මුමුණලා සවණට හෙමින්

තෙමා දෙතොලත අම බිඳෙන්

වර පටක්සේ බැඳුනි මා හිත ​

ලිහන්නට බැරි සේ තදින් 

ගෙවා දහසින් බැඳි පියළි සොඳ

​තක්සලාවෙන් දෙවා ණැන මිණ​

කියා දී හොඳ නරක යහගුණ​

ඉහිළුවෙමි ජීවයක බරපැණ

කිරෙන් පැණියෙන් පිරුණ දේසෙක​

නවාතැන් පොළ​ හදා ගන්නට​

රැක බලා ඇස් පියෙහි දවටා

කැප කළෙමි දිනු බිමද දිවිවැට​

සවිය දුනි  කරදඬු වැඩෙන්නට​ 

ජවය දුනි  අත් හැඳි  සළන්නට 

ඉතින් සක්වල ගලට ඉහළින්

පියාඹාපන් මට පෙනෙන්නට​  

නුඹට අම්මා වුණද​ මා පුත

​තඹ දොයිත්තක් නැතත් කම් නැත ​

කතත් නොකතත් නුඹෙන් ඉඳහිට​ 

වහී කිරි පැණි  නුඹේ මැදුරට!​

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර

17. 10. 2020

පැල තනිවෙලා

පුතුගෙ සුහුඹුල් සුවඳ වියැකී

නිහඬ බව රජවී විහින් 

කුරවි කූජන නෑ ඇසෙන්නේ

සැඟවෙලා කොහෙදෝ ගිහින්

මියුරු හස රැල් රැඳුන අහුමුලු

අඳුරු සළු පෙරවා සිහින්

පුරුදු නිවහන පාළු වී ඇත​ ​

බිරින්ඳෑ දබරින් ගිහින්

වචන එහෙ මෙහෙ වීසි වෙන්නැති

මියුලැසී නුඹෙ හිත රිදෙන්නැති

කේන්තිය මගේ හිඳී යනතුරු 

නිවුණ නුඹ ඉවසුවානම් ඇති

 

පුංචි පුතු ඇකයේ හොවාගෙන 

මහ ගෙදර අගු කොනේ ඉඳගෙන 

හූල්ලන්නට එපා රන්කඳ​

ගොම්මනට පෙර වරෙන් ගෙපැලට​ ​

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර

25. 11. 2020

අබිනික්මන්

​බැන්ද සුළඟිළි සිහින් හුපට​

කුරිරුවී යදමක්ව​  මෙතරම් 

අපාගතවන  බව නොදත්තෙමි 

පලය වී ප්‍රේමයේ මනරම්

එපාවන තුරු බැඳුන කුලගෙය​

සිහිනයක්වී රැය පුරාවට​

සපා කෑවේ මගේ හදවත​

කීතු කීතුව ඉරා යන්නට​

මැකී අඩසඳ අඳුරු රෑ මැද​

වැළඳ ගෙන ජීවිතය ළමැදට​

රැඳෙමි  රාහුල කුමරු හින්දා

හොවා මියැදුන මතක පොදි මැද​

සෙනෙහසම යෙහෙකැයි පැතූ මුත්

සොයා ආවා නොවෙයි රජ සැප 

රැහැට එරෙහිව පලා ආයෙන් ​

කෙලෙස අබිනික්මන් කරන්නද?

භද්‍ර යෞවනයේ පිරූ පෙම් 

ක්‍ෂුද්‍ර වීනම් පාරමී දම් 

භද්ද කච්චායනා වෙන්නට​  

ඉඳ්‍රඛීලය සේ හිඳින්නම්!

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

11.11.2020

මතක රැහැන​

බැබිල මල් හිනාවෙන කුඹුක් වැටියේ හෙවන​

මිදෙල් මල් වියන යට හෙමින් පියමං කරන​

නුඹෙ ඇඟිළි අග වෙළී ඇවිද ගෙන ගිය ගමන​

හිඳී සිතුවම් පලකයක් වගේ බොඳ නොවෙන 

අම්මා මෙලොව අතහැර ගියදා සේම​

සිහිවෙයි හිටිය දාටත් වැඩියෙන් තාම​

බිම ඇද වැටී නැඟිටින්නට බැරුවාම​

නුඹෙ මුදු වදන ඇති 'නැඟිටින්' කීවාම 

වින කළ උගුල් ඇටවූ උන් දුටුවාම 

තාමත් බිය දැනේ නුඹ ළඟ නැතුවාම​

රහසක් සඟවන්න ළිඳකට දැමු සේම​

නුඹ මෑතක නොමැති කම දැනුණා බෝම​

දිව බොජුනක මිහිරදී සැතපූ මාව 

නෙක රස නහර පිනවා දිවගෙහි ගෑව

රස මසවුලක සුවඳක් සුළඟට යාව 

තාමත් හිදී නුඹෙ මුලුතැන් ගෙයි  ගාව​

​

මතකය  සඳුන් තුර සේ නව​ දළු ලෑම

​සෙනෙහස වියෝවක  අතු අග පීදීම​

​චිතකය වගේ ගිනි දැල් හිත වෙළුනාම

සිත කය නොමැති අවකාසෙක මම තාම​

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

7.02. 2020

කැදැල්ල

පියාපත් හැඳි අතර  

උණුහුමට ගුලිවෙලා

හිටි බවට හෝඩුවාවක් 

ඉතුරුකර​ පාළු කැදැල්ලේ 

කෙළිකවට සිනා හඬ​

ඔලොඟුවේ දමාගෙන​

දුරු ඈත ඉසව්වක​

පියාඹා ගිහිල්ලා

මතකයේ පෙකණිවැල

​පැටලිලා ළයමඬළ  

හීනි සැතකින් සහින

නියාවෙන් රිදුම් දෙයි

පියාපත් සැළෙන 

වාරයක් පාසා තොපේ

වියපත් ඇතුළු ගැබ​

දැදුරු දෙනවා අපේ

දිනක ඉඳහිටක හෝ

ගොඩවැදී යනු ඇතයි

බලාහිටියා හිතේ 

දෙගිඩියාවෙන් වගේ

කාලයේ පණිවුඩය 

ඇහිඳගත් වෙලාවේ

නොඑනබව දැනගතිමු

ඉරබහින සැඳෑවේ

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

8. 11. 2020

  

 

වෙල්යායේ නිමිති කියන්නෝ

අළුත් ඇඳුම් ඇඟලාගෙන​

දුරු රටකට පියාසළන​ ​

ඔලෙය්‍යනේ එන කන්නෙත්

අපේ අහට ඇවිත් යන්න​

අහස් ගැබේ උඩුමළුවෙන්

පහල ඉස්සව්වට ඇවිදින්

කුඹුරු යාය පේ කරනා

ගොයි රාළට​ අඬ ගහනා

වැහි ඇල්ලක් කඩා වැටෙන​

පේන කියන තුරුතයිනේ

වැහි කළුවක් අරන් එන්න

මන්දාරම් ළිහිණියනේ

​​වස්සානය දොරකඩ ළඟ

​උදනැක්කේ පියා සලන

ඉර අවරට හැරෙන වෙලේ 

​බත් කූරන් කරක් ගහන

පුරන් කොටන අස්සද්දන

දින සපිරෙන​ නැකත කියන​

ගොන්කවඩින් කෑමොර දෙන 

කරච්චලේ ගමට දෙන්න​

රබ්බඩයා වියට බඳින​

සුම්ඹරයෙන් පවන් සලන​

කල වකවානුව ඇවිදින්

වක්කඩ බැඳ නියර සහින​

ඉහල අහස වට කරගෙන 

මෝසම් වැහිකළු අරගෙන

වන්දනාව ඉවර වෙලා

යහතින් ගමරට දකින්න

​නිමිති අරන් වෙල්යායට  

වැහිළිහිණියො වඩම්මන්න​

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

1.11. 2020