ඇදිලි බැඳගෙන දෙවිඳු පාමුල
හෙමින් මිමිණෙත යාතිකාවක්
ඉටිපහන් සිළ මඳ අඳුර බිඳ
ගයත නිසසල ගීතිකාවක්
ඉහිරිලා ගිය රුහිරු ලෝහිත
මිදුණු අල්තාරයේ මුදුනත
දොවා ලන්නට හැකිද කවදා
ගලා හැලෙනා කඳුළකින් නෙත
දෑත දිගු කර අපව කැඳවා
බලා හිඳිනා කුරුස ගහ මත
මුදාහල මැන සමිඳ අප වෙත
ප්‍රේමයේ අති පරම උල්පත
දෙපා යුග බැඳි බැමි සිඳෙන්නට
හඬන වැළපෙන සිත් නිවන්නට
වතක හසරැල් මල් පිපෙන්නට
සමිඳ පුදසුන වෙතට සපැමිණ
පූපයක්වී නිවන් මා සිත
මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර
21. 04. 2022
No comments:
Post a Comment