කවිකමේ අබග්ගය

 

සීගිරි ගිය උන්ට

කැටපත් පවුර තිබුණට​

මා වැනි පුඟුළෙකුට​

කවි ගී පද බඳින්නට​

අතැතිව​ පන්හිඳක්…තල්පතක්  

හොඳින් පට්ටලවී ඇන තියාගෙන ගුදිරියක

පස්මහ බැලුම් ඇවැසිද​ ?

 

මුළුතැන් ගෙයි තනිව​

සෝදන සහල් දෙමිටක​

නියැඟින් කඩා දළු ටික​

ගොටුකොළ  මුකුණු සාරණ ​​​

කපන මළවන​​ මොහොතක​

 

පාලුවත් තනියක් තුනීවට හිත යට

දැනී කිමිඳෙන මොහොතක

ජනෙල් වීදුරු මත

සිහින් හිම කැට රැඳුන නිමෙසක

ගව් සගව් අහස් කුස

සිසාරා නෙත සරනා ඇසිල්ලක​

 

මෝදු වෙන ළය බෙයද පීරා

ගොළු මුහුදු විවරයෙන් 

 සිහිල්-උණු දිය සීරා

නොවියැකෙන උල්පතින්

දියත්තක්වී ගලයි

කවි පළිඟු ජල​ ධාරා

 

තනුව ලය ගලපා

ගෙතී නෙක මල් දම්සේ

හිත් කුහරයේ පතුල​

සෙමෙන් පිරිමැද​ නිපන්

පෙදෙන් එළිවැට රැකි

යවහන් දොස් නොරැකි රැකි

කවිකමේ අරුමය

උරුමයක් වීමද අබග්ගය?​

 

සසළ සිත් පලකේ

රැඳුන සිතිවිලි සහසේ

කුටුම්භයෙ යුතුකම්

අත'ර මොහොතක කඩිනම්

තිඹිරි ගෙන් ලද කවිකම්

දැළි කුණු රැඳුණ'තින්

අතට අහුවුණ යම්

පතක පැන්සල් කොටයෙන්

කවි ගී සඳැස් නිසඳැස්

ලේඛන ගත කරමි

දුහුනන් දැනුම් සඳහා

 

පුතුගෙ තදියමකට​

මහමඟ නීති ලගුකොට ​

ඉහිල ගිය වරදට​ දීපු දඩ කොලයට​

ගරුසරුවක් නොකොට​ හරවා එහි නොපිට​

ලියා තිබුණා කවි නොයෙක් විට

 

අපෙ ඇත්තගෙ නමට​​

ජල විදුලි බිල් ආකොට

දුරකතනය පසෙක​

තියනවා කවදත් පුරුද්දට​

කල්‍ යල් පහුනොකොට

බිල් ගෙවන පුරවැසියට​

තරු පනින විලසට​

කුරුමිණි අකුරු කොට

ලියා තිබුණේ කවියි කරුමෙට!​

 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

4. 04. 2024