අදත් නැති හෙටක්

කටේ කිරි සුවඳ යන්නත් කලින්

පතා අවසර පදය​ පෙම්වතා හමුවෙන්න 

වැදූ මව් ඉදිරියේ අභියෝග කරන්නී

රැහැන් පට අතැතිව​ රජ්ජුමාලා

කසල කද තියා මඟ අසල බස් නැවතුමේ

පිච්චියක් අත නැතත් මොහොතකට නතරවී

තැබෑරුම ළඟ හිඳී සුනීතත්

ඉර හැරෙන කණිසමේ.

මදු විතින් බමන ගත ගිනියම්ය​

අඳුන් දේදුන්න යට නෙතු සඟල අඩවන්ය

ගිජුලිහිණි පියාපත් සලන තෙක්

අම්ඹපාලී හිඳී අවන්හල කෙලවරක​

සුවඳ රස මසවුලින් සැතපිලා 

සුව පහසු අසුන් ගත රිය පෙලේ

බමුණු කැත් කුලවත්හු හඹා යති.

අදත් වෙනදා වගේ අවන්හල ඉදිරිපිට​,

​සදෙව්ලෝ සැප පතන පින්වතෙකු එනතුරා
ඉපල් බේරුණ ගතින්​ 
යදියි ඉඳුලක් පුංචි සෝපාක.

අයෝමය දොර වැසූ වාලුකාරමයේ

දම්සබා මණ්ඩපේ වැඩ හිඳින යතිතුමෝ
නමුණුකුල වැනි බණක් දෙසනවා හැමදාක​

ආනිසංසය ගැනම අසදෘශ​ දානයේ

කලට අකලට ඇරෙන වැහෙන තක්සලාවේ

දෙසුම් හල තනිවෙලා ඉකිබිඳිත​, සුසුම්ලත​

දරා ගෙන නැන නුවණ​ උකටලී වූ සිතින්

දිසාපාමොක් හිඳී  සිල්ප දක්වනු පිණිස,

යොවුන් බිඟු පෙළ​ ඇවිත් මඟ දෙපස​ රොද බඳී 

දියව්! පලයව්! ගීත ගයද්දී,

යමා මහ පෙළහරෙන් නහා සැනැහී කඳුළු පිස ගන්න.​

නොදැන දහදිය සුවඳ​, පවස හා සාගින්න

දෙසන්නට බණවරක් ලිච්චවී රජ දවස

නිරිඳු දියසෙන් වඩී පරිවාර දන සමඟ.​
දස පාරමී පුරන අපේ පන්තියෙ එවුන්

ඉවසපල්ලා ඉතින් අදත් නැති හෙට පිණිස​.