නෑඹුල් හාදුව

ඉර හඳ අමුනලා ගෙලේ පැළඳ ගන්න

පාරමීදම් පිරූ,​

මීමිනි ජෝඩුවක්ය​ අපි

වෘක රැලක් මැද​ තනිවුණ​.

පිරූ පින් මදිවෙලා  සිතිජ ඉම බොඳ වෙලා

අනන්තාපරිමාණ අහස් ගැබ​ යා කරන​

මිහිදුම් රැහැන් පට විසිරී ගියෙන් දස අත​

නෙතින් නෙත වැළඳ හිඳ

දැහන් ගතවී බලා හුන්නෙමු

සුළඟේ ඉකිබිඳුම චණ්ඩ​ රළ පතරේ හැපී

සවන් තල දැදුරුකර​ හඹා එත​ දස දෙසින්

පුර හඳපත දකින​ තුරු රෑ  අහසේ

විය සිදුරෙන් බලා උන්නෙමු

​කන කැසුබු යුවළක්ව​ අපි දෙදෙන

ගෙවීයන තුරාවට ඒ සොඳුරු පුර පෝය​ ​

කපක් කල් මඟ බලා හිටියා මදිද​?

පුරපසට අහිමිවුණ, අවපසෙහි දිදුළු දෙන​

යොවුන් කල මා​ නුඹෙන් නොලද

නෑඹුල් හාද්ද​

හැරමිටියෙන් වඩිනතුරා

මඟ බලා හිඳින්නී,

මම, නුඹේ මීමින්නියයි.

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර​

27. 07. 2011