ප්‍රේමයේ උත්තානය

විදෙන මල් යහන් සුසිනිදු සේල අතුරුවා

හැදු රන් දෙවොල පුදසුන පිදුන​     රෑ දිවා

බිඳුන ප්‍රේමයේ කැබිලිති පිණිදියෙන් දොවා

පිරිමදිමි තැළුන කඩතොළු හද​ රිදුම්   දෙවා

දක්කමින් වයා වධ බෙර ලවා චිතකයේ

ගිනි ලැවූ  සොඳුරු සැමරුම් පෙම් පුරාණයේ

අළු මතින් සිනා සලමින් පිපි සුසානයේ

දිඹුල මල මමද​ ඉම නැති සිහින නිම්නයේ?

හිරුද සඳ මඬල ගෙනවිත් දෙපා මුල තියා

ඉරුණ රන් සළුව අළුතින් රටාදා වියා

යළිත් නුඹ ඇවිත් මා වෙත​

මකා වණ කැළල් මා සිත​

කියන් මෙලෙස උත්තානය වෙන්ට කාරණා?

ආලයේ මියුරු මී විත​ මුවවිටක් පිරූ පෙම්වත

මමයි නුඹේ ඉසිදාසිය,​ ඉතින් යමු රැගෙන අතිනත​
සසර කොයිතරම් දුර මුත් ගමන වනතුරා දිවිහිම්

හිඳිමි නොඅසාම දිවමන් වෙන්ට කාරණා 

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර​

09.02. 2017