ගොපලු ප්‍රේමය​

සැඳෑකල රන්කරල් සැලෙන​ ගම ලියද්දේ

​කුඹුක් සෙවනින් මිදී ඇදෙන​ ඇල​ ඉහත්තෙන්

මද පවන වෙළාගෙන ගලන වස්දඬුරාව​

සවන් පත්ලෙහි රැඳී නඟද්දී ප්‍රතිරාව​

යෞවනේ වසන්තය මඟ බලා සිටියාය​.​

වියන්නට බැරි හීන මිටක් ළමැදේ තියන්

කියන්නට බැරි ගීය නෙතු තලාවේ ලියන්

පහන් කණුවක්වීමි එකලාවු කොදෙව්වක​​

​පහන්වන තුරා දිගු රැයම​ දුර ඉසව්වක

බිඳෙන ​රළ පෙළ නඟන වියරු කන්නලව්වක ​

නුඹෙ තනුව මට​ ඇහෙයි දුර ඈත දනව්වක​

පියාපත් ලද නමුදු දිසානතියක් නැතිව​

පියාපත් සලන්නේ කෙලෙස මා නුඹ කැටුව​

කියාගත නොහැකිතැන​ කවිය නුඹ හට ගෙතුව

වියාගත් පැදුර වැරැහැලිවුණා නිදි නැතුව​

පවුරු බැමි බිඳලන්න නොදී රැකවල් ලෑව​

සහස් නෙතු හී සරින් අතෑරිනි කොල්ලෑව​

විලාපයකට හැරී අහස දියවූ පසුව​

මිහි මතට ඇදෙමු වැහි බිඳක් වී එකමුතුව ​​

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර​

19. 02. 2017