ශෝකාලාපයක්!

පළමු පෙම්වතියගෙ නමින්

හඬන මගේ පෙම්බරා​ණ​

හඬමි මමත් ඔබ මාතින්

ගිළිහුණ දුක හිත දරාන​

පෙමත් අහිමි ඇයත් අහිමි

නුඹ වැළපෙන හැටි බලාන​

මටත් එරෙහි නුඹ වෙනුවෙන් 
කෙලෙස හිඳිමි දුක බෙදාන​

දසක ගණන් ඉතිහාසේ

වැළලුණ නුඹෙ පෙම් පුරාණ​

පඳුරු ලලා දළු ලියලා

ඇවිත් මතක පිරිවරාන

නැකතට සුළඟිලි  පැටලූ

රන්හූ වරපට ලිහාන​

පතිදම පළුදුව ගියාද​

ඇගෙ දෙණ ළඟ​ හිමිසඳාණ​?

අහිමිව සිහසුන උරුමය​

ගිළිහුණ අබිමන් කිරුළු

ගිනි බත් වුණ රජදහනක

රකිමි කුමට දැළි සුඹුලූ ?

පිළුණු පෙමක නටබුන් මත​ 

දෙවොලක් ඉදිකළ වරදට​

මා ඉවසිය යුතුද තවත්

මගේ දුබල ගැහැණු කමට?

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර

21. 02. 2017