දඩයක්කාරයා

වනේ ලා පාහින සහල සේ

අනවරත දුක් ගැහැට විඳ දරා

පදම්වී උණුදියෙන්, ගින්නෙන් ​

බතක් වී  පැහැපත්ව​ ඉදුනෙමි

අහිමිවන ​ බව,

දැන දැනම ඉරහඳ මෙන්

ප්‍රේමයට හැඬුවෙමි.

අත්නොවූ බොහෝදේ අතර

ප්‍රේමයද​ එකක් යයි පසක් කර​

"මිදි තිත්තයි" නොකීමුත් 
පිස දමමි නුවනගින් ​බේරී 
දියව යන හිම කන්ද.

ලුහුබඳිමි නොනැවත​ 

දඩයක්කාරයෙකු සේ

අත්කරගනු රිසිව​

පුරවා ගනු පිණිස 
තුළිත නොවනා හිඩැස
සිදුරුවුණ හදවතේ.

දින සති මාස අවුරුදු, අන්තිමේ

දසක ගණනාවක්ම පසුව ඇති මුත්

නොසංසිඳෙනා දොළදුකක්වූ,

 “ප්‍රේමය,” නුඹ තවම මහළු නැත!​

අදත් නුඹ අභිමුවෙහි හද ගැහෙයි
දෙමෝලෙන් පිටිකොටන රිද්මයට

අකුණු සැරයක් දිවෙයි 

සසල කර මගේ හිත මොහොතකට​​.

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර​

20.03.2017