පරණ හීන​

මැදියම රැයේ ඇහිලා බෙරිහන් දීම​

කිමදැයි අසමි මම  නිදිමත අතරේම​

“ඇය” විත් නුඹ අවදි කළ බව කීවාම​

අකුණක් පිපිරුණා මගෙ කන් බෙරයේම​ ​

“හීනෙන් ඇවිත් ඈ මගෙ සයනය ගාවා

නැඟිටින්නැයි කියා ඇගෙ දෝතම පෑවා”

කීමුත් දකිමි නෙත කඳුළක් නළියනවා

ඒ ගිනි පුපුරු මගෙ හිත ගිනි  මොලනවා

අතපැන් වඩා සුළඟිළි ගැට ගැහුවාම​

හිත පැටලුන තැනින් ගැලවී නැත තාම​

කුල සිරිතට පොරොන්දම් වල සීහීම

පිරියම් කළ හැකිද​ දෙහිතක් පෑහීම​

මීමා මඬට ගොනු දිව යන්නේ ගොඩට​

සීමා වැට කඩොලු බිඳ යයි හුරු තැනට

හානා හීය කෙවිටෙන් මෙහෙයන කලට​

දෙහිතක් ගැලපේද තව කෙනෙකුගෙ අණට​

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

28. 05. 2020