දොරට වැඩීම​

කඳු වැටිය දැදුරු කර

හේවිසිය ​ගිඟුම් දෙන

දවුල් හොරණෑ හඬට​ 

මිහිමඬළ සවන් දෙන 

ම​ල් පහන් සුවඳ දුම් 

වාතලය සනසවන​ 
අසිරිමත් හෝරාව​ ​
උදේ​ තේවා මුරය​!

දළදා වීදියේ පදික වේදිකාවේ

අම්මාගෙ උණුහුමේ වැතිර හිඳ

පොසොන් පෝදා රැයේ 

පිපෙන තරු මල් ඇහිඳ​ 

පුර හඳට හිනාවුණ​

දොළොස් හැවිරිදි වියේ
දැරිවි මම​! 

යාන්තම් දෑස් පියවෙන වෙලේ

මාව දෝතට අරන් මැඳුරු දොර

ගෝණි කඩමාල්ලක​ හොවා

තුරුළු කරගත් පහස​,

වළාකඩ දෙබෑකර හඳ එබී බලන සඳ​

සනිටුහන් කර ගතිමි ​ 

දානපති මුදලාලිගේ පුතා,

ලොකු බේබිගේම බව​.

මිහිර අමිහිර මුසුව 

ඉහ මොළ දැදුරු කළ,

එහෙත් හිත ලොබ බඳින​

යළිත් ඉල්ලා හඬන​

අති මධුරවූ සුවය​!

මොහොතකින් නිමාවිය​

රත්වණින් පෙඟී ගිය​ 

මගෙ ගවුම් කඩමල්ල​ 

වළා බැම්මේ එතුන මීදුමේ 

උළුපැන් ගෙය අසල 
ශුද්ධවූ වැව් දියෙන්

සෝදලා දුන්නෙත් අම්මාය. ​

ඇගේ තේවා මුරය නිමා විය.​

මේ මගේ වාරයයි!

දොරට වැඩි දා ඉඳන්

අතින් අත මාරු වුණ​, 
සන්නසක් නැති ගම්වරක් වැනි
වීදි දරු දෙදෙනෙකුට මව් වී
"ගිනි සිහිළ" අභිදාන ලද්දී, 

වීදියේ නිල නොලත් 

රැජින මම වෙමි අදත්!

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

1995