කෝන්තරකාරී

පැයක් වරුවක් නොවේ දවසක්

හැඬිය හැකිමුත් ඉකිගසා

කඳුළු පොදියක් දේද විසඳුම​

අහස පෙරළුන බව අසා?

සසර වෙරළේ වැලිතලා යට

සැඟවෙලා ගිය භවෙන් භවයට​

අරෝවක් පිරිමහන ගානට​

යළිත් ඇවිදින් නඩු අසන්නට!

මේ තරම් මා කළ වරද​ කිම?

මගේ ලොව උඩු යටි කුරුව ගෙන

හෙලා පොළොවේ තළා දමමින​

මළානික මා දෙස බලා ගෙන

සදය හස රැළි නඟනු ඇයි නුඹ​?

සදෙව් ලෝ ගැබ හොවා මොහොතක්

නිරා දුක් ගිනි ලවා සහසක්

දුකම වළඳනසේ  හිඳෙව්වේ 

විරාමෙක සුවදෙවා නිමෙසක්

පාන්තිරයක් වගේ දැල්වී

නිවී යන ජීවිතයෙ එල්ලී

දුකම වළඳා නික්ම යන්නට​
කඳුළ දායාදයට දුන්නේ
නොපියවුණ ණය හිලව්වකටද​ ?

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

11. 05. 2020