පින් - පව්

අපුච්චා හදපු කණ කර පළඳාන

විලක්කුව වගේ දස අත බබලාන​

වලව්වේ හාමු ගන​ රන් කදසේම

තිරික්කලෙන් වැඩියා අද උදයේම​ ​

ඉණවට හවඩි අත රන් මුදු  පුරවාන​ 

පට සළු අඳින පය පාමුදු සරසාන​

තුට්ටු දෙකට ඉල්ලා  සවරන් බාන​

හෙට්ටුකරනවා ලංසුවකට තාම​ 

බත් ඇති තැනකටම කොස් ලැබෙනා සේම​

හැට අමුණක්ම ගොඩ මඩ අසද්දාන​ ​

ඒ ඇත්තන්ම විඳ​ රජ සැප වරදාන​

නැතිබැරි අපට​ දත නියවනවා බෝම​

කරපිංචා නටුව කන් පෙත්තට දාන​

මං ගැන හිතා පිං මඳකම උහුලාන 

රන්කම් කරන රන්නයිදෙගෙ දූ වීම​

අනේ අපුච්චා ඉවසන්නද කෝම​?

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

28. 05. 2020