පොද වැස්සක්

පොල්වතු රබර්වතු ගෙවතු පීරා

එකතු කර පළිඟු දිය සීරා

රිදී දෝනාව වන් දෑල මැද​

රන් කරල් පීදෙන ලියැදි හරහා

සුළඟට පොර බදන​

සුදු රැළි ගවුම, නිල් කරපටිය

දමනය කරමින්ම සැරිසරමි මම​

පුරුද්දට වෙනදා මෙන්

ඉඩෝරෙට​​ කොළ හැළුන රබර්වතු යායම​ 

ඉපල් බේරුණ දෑත් නඟා හිස් අහසට​

හිරිකඩක් එනතුරා මඟබලා ඉන්නවා.

ඒ පාළු රබර් ගස් යට 

සට පට හඬින් පිපිරී 
බිම වැටෙන​ රබර් ඇට​ 
මතකයෙන් ඇහිඳිමි මම.​

සිහින් සිරි-සිරි පොදක් විලසින්
ගලා ආ දුරකතනයෙන්
මා පුතුගෙ ළබැඳි පිය තෙපුල්
කර දැවුණු පොළොව මත පතිත විණි  

දසක ගණනක් ඈත​, දසදහස් ගව් ඈත​

මතක නිම්නයේ හිඳ​

පාළු නුඹ ගැබ පුරා වැහි වළා පිරිවරා

කඩා  වැටුණා කඳුළු වැස්සක් 

සැඩ පහරක්ව​ 

පීනන්න බැරිතරම් මට​

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර​

22.01.2017

වණ කැළැලි

මුහුද රළු වෙනකොට​

රළ පතර හරි දරුණුයි

දැඩි දළ රළ පතර​

ගොඩ බිමට පැන පහරදී හාරයි

බාදිය වෙරළ මත​

ඇඳී ඇත වණ කැළැලි සිතුවම්

ගැඹුරු වණ තුළ රැඳුන​

රොල්මඩ සැරව පිරි

වණය සුවපත් වෙන්න කල්‍ යයි

හිතේ වණ කැළැලි මෙන්

වරින් වර පෑරෙයි අළුත් වෙයි

සුවපත්ව තිබුණත්

වණේ දුන් දුක හිතට මතකයි

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර​

22.01.2017

සුළඟ

අද හුළඟ හරි රළුයි
රළු හුළඟට ගස් වල අතු ඉති බිඳෙන්න පුළුවන්
ශක්තිමත් ගස් වුණත් කඩා වැටෙන්න පුළුවන්
ඒ හුළඟ රළු වුණාම​
හුළඟට ගත සිත ගස කොළ​
සනසන්නත් පුළුවන්
නළවන්නත් පුළුවන්
සමාධිගත කරන්නත් පුළුවන්
 සුළඟ අපේ හිත් ඈතට අරන් යනවා
එහෙම වෙලාවට සුළඟ
අපිට ආශිර්වාදයක් වගේ දැනෙනව​
සුළඟින් නොසැලුණ සිතක්වගේ
මම නිශ්චලව ඉන්න මහන්සි ගන්නව​
හුළඟ රළු වුණත් මෘදු වුණත්
හැමදාමත් එකම ප්‍රතිචාරයක්​
දක්වන්න වෙන්නෙ කොහොමද​?


මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර
21.01.2017

ඉඩෝරය​

උනා සළු පිළි හරිත​

දිදී දස වධ මඬිත​

කපා අත් පා සිඳිත

උපා නොමදත් නියත​

තොපිම මා ගෙල සිඳිත​

මා ළමැද කිරි කඳුළු ඉනූ උල්පත් කඳුරු

සින්ඳවූ නුඹලාම​

හඬති වැළපෙති තියති දෙස් දෙවොල්

නඟා දෝතම පාළු ගුවනතට

වියළි පරඬලා වන් ගතට සෙවනක් දෙන්න
තුරු පතර වන ගුල්ම තවත් ඉතිරිවී නැත

වළා රැල්ළක් වෙලා කරටි මුදුනට කතර

ගලා නොඇදෙති වළාහක සේළ ​තෙතබරිත​

සා පිපාසා නිවාගත නොහී​ ඉඩෝරෙට

හිඳී ගිය ගත රුහිරු පැළ ගොයම​ හූල්ලයි
​නියර මත පා සිඹින පිදුරු ඊතණ පඳුරු 

යළිත් නෙත පීදෙයිද නීල විල්ලුද පැදුරු?

ඉතින්, සිප වැළඳ ගනිල්ලා

පිය​ සුතන'ඹුන් නුඹලාගෙ

අන්තීම හුස්ම පොද අරන්

මේ වාලුකාවේම​ මියැදෙන්න මා සමඟ​

​ඒ ජීව වායුවෙන් හිස් අහස පුරවන්න​

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර

18.01.2017​

අත්තම්මාගේ උපහැරැණ

ඉස්සර වගේ නෙවෙයි දැන්

නිය පිටින් පුංචි පාරක් වුණත්

වැදුණොතින්

රිදෙන්නේ මගෙ හිතට​

පරෙස්සම් වෙයල්ලා!

කියන්නට පෙර යමක්,

ආල වට්ටම් දමා හැරැහෙද්දි

අර අදින්නේ, “තම්ප​ලා ගහටද​

තණ පඳුරටද කියා”

මගෙ හිතට දැනෙනවා

කෙනෙකුගේ ඉස්කෙළිය

දුටු මනත​ දුරතියා

එන එකා මිනිහාද නොමිනිහද කියන වග​.

මගේ හිත කියනවා

ඉහේ කෙස් සුදු වුණේ

දැනුම් තේරුම් ඇතුව​

ජීවිතේ බර සාර දැන හැඳින

පත දෙපත ලහ සරිව​

කිරා මැන බලා මිස​,

කැප්පෙටියා කොළ ඉදෙන්නා වගේ

අකලට නම් නොවේ

සිද්ද වෙන හැම දේම

දැක දැකත් නුදුටුවා සේ

දැන දැනත් නොදන්නාසේ

කරබාන​ හිටියේම​,

මගේ ඇස්පනා පිට

ලැජ්ජාව දැනේයයි නුඹලාට​,

දුක හිතුන නිසා ​ මිස​

නොතේරුම් කමට හෙමනං නෙවෙයි

ගැටපද අටුවා, ටිප්පණි ටීකා නැතත්

ගුණ නුවණ සුවඳ විඳ​ ජීවිතේ හදාලෙමි මං

ඒ නිසා,
ලෝගු කරපටි තොප්පි නැතිවුණත්

ලගු කරන්නට එපා බොලා මං

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර

12.01.2017

The Lily!

These flowers are given by my lovely visitors yesterday. For me, the flowers and the visitors are nostalgic. Thanks visitors! my house was filled with the fragrance of the flowers.

I wish to share the beauty of the flowers with my visitors at MAGPIE LOUNGE because they are so precious to me.

Flowers teach us that nothing is permanent, not the beauty, not even that they will wither certainly, though there is a capability that they will still giving fresh seeds. The huge trees are able to grow from tiny seeds. Seeds take times to grow, no rush, no haste. 

The time comes, the creatures enjoy the shade of the tree and aromatic fragrance of the flowers, the fruits, nuts and so on. Flowers speak with us, make us to speak with others. flowers are languages themselves! Speak with them, they will tell you so many stories...

සුරුවමේ වැකි පෙළක්

දෙව් මැදුර​ සුරුවමක් ඉදිරි පිට

හැඟීමක් බැඳීමක් රිදීමක්මක්වත් නැතිව.​

ඇණ ගැසූ අහිංසක මිනිසෙකුගෙ

ලෙයින් තෙතබරිත වුණ කුරුසය,

සලකුණු කළ කෙනෙහි මා ළයේ

සිහින් කෙඳුරුමක් සේ 

ඇසෙන නෑසෙන හඬින්,

සුරුවමේ විඩාබර දෑස් මත​ 

වැකි පෙළක් මිමිණෙමින්

සනිටූහන් වෙනු දැනුනි-

“උතුරු දේවත්වයේ අවසාන සුසුම් පොද

මුදා හැර​​ වාතලය හා මුසුව යදින්නේ

මිනිස් වග උනුන් වෙත​ මිනිස්කම 

පිදිය යුතු බව කියන ​
ආයාචනය මිස;

පාට ආගම් ජාති කුල​ වලට​

බෙදා වෙන්කර පොළොව

මුරුගසන් වරුසාවදා වගේ

එකිනෙකා ඇනකොටා 

ගහ මරා බිම දමා 

නවාතැන් පොලේ ලූ 

පැදුරු කඩමාළු මෙන් 
වැරැහැලි මිනිස් වග​ 
මිහිදන් කරන්නට නම් නොවේ". 

“අද ඉපිද හෙටද අනිද්දාදැයි නොදැන​, 

මියෑදෙන මිනිසුන්ට​  

පාපයේ සාපයෙන් මුවාවෙන​

සාටකයකුත් නොවේ මිනිස්බව, 

සොබා දහමට උරුම​ ණයට ගත් 

අති ධවල​ පිරුවටකි මිනිස්බව”.

“පවිටු මස්වැදි දන රැඳෙන

ඇසට ඇස​, හිසට හිස ඉල්ලා

නපුර වපුරා මේ මිනිස් දනව්වේ

සෝක සන්තාප වළඳා මියෙන​

​අඩවියක් නම් නොවේ

නුඹෙ දෙපා දරාගත් මිහිමඬල​"

“මා යදින නුඹ,   ​

සැබැවින්ම මට​ ප්‍රේම කරයි නම්,

මිනිස් වග උදෙසාම​, මිනිස්කම සඳහාම

මිනිස් කැළ​ විසින්

අති උතුම් පිවිතුරු ප්‍රේමයේ නාමයෙන්

අල්තාරයේ පුදා උපහාර කරනු වස්  

මියෑදෙන මිනිස්කම ​ඉදිරියේ

මුදා හැරපන් නුඹේ ප්‍රේමය

අසිරිමත් විශ්වයට!"

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර

08. 01. 2017

සිටින්! ඉඳින්! අත් ඔසවන්!

ගමේ වෙල් යාය මැද​ පුංචි දූපතක් වැනි

ගොඩැල්ලේ ඉස්කෝලෙ අකුරු කරනා සමේ

ඉගෙනගෙන ඉගෙනගෙන ඉගෙනගෙන​

හොඳම රස්සාව කර​

අනාගත සුබ සිහින විමානෙක තනිවෙන්න​

සනිටුහන් කර ගතිමි
නොදන්නා කමටදෝ.​

ගලහ හන්දියේ පටු පිවිසුමෙන් ඇතුළු වී

දිනා කළු ලෝගුවක් නැවතුනේ

ආර්ථික අහේනිය, විරැකියා සාගතය​,

අසත් දම් පිළිකාව ඔඩු දිවූ

මිනිස්කම​ මළබැඳුන මඩ කඩිත්තක​​ය

 ​

උඩු යටිකුරුව රොල් මඩ කිමිද, 
ඇහිඳ ගෙන ​අකැමැතිම රැකියාව 
වැළද ගත්තා, ප්‍රතම ප්‍රේමය වගේ සෙනෙහසින්.

ගුණ නැණ සමව ගෙන, පත අට එකට සිඳ

තික්ත රහ බාල කර අනා මී පැණියෙන්

සිල්ප දැක්වීමි හත්වන දවස තෙක්

එකෝමත් එක දිනක,​ මඩ කඩිත්තට උඩින්

පියාසර කරන ලද​ හංස දෙපලක් ඇවිත්

දැත් බැඳ​, දමා මුකවාඩම්, මාව​ තඩලාන​

සිලෝවම් පොකුණටම අතහලෙන්,

කරදියෙන් මිරිදියට මාළුවෙක් දැම්මහේ

කප්පරක් අතුරු ආබාද මැද​, පීනලා උඩු අතට

විශ්‍රාම ගියාටත් පස්සෙ,
මම තවම වැඩ !

මම තවම වැඩ කිව්වෙ,
House sitting!Baby sitting!  Dog sitting! Cat sitting!

පුංචි සන්දියෙ ගමේ ඉස්කෝලෙදී වගේ

විටින් විට මම තවම,

සිටින්! ඉඳින්! අත් ඔසවන්!
ඒත්, ජීවිතේ නම් බෝම සුන්දරයි!

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර​

05. 01. 2016

At the dawn

Hi Precious Friends!

Thanks for visiting and experiencing my MAGPIE LOUNGE.

Wishing a joyful New Year to Everyone!

පිපුණ තුරු මත්තක​

හෝ පිළිගඳ දියත්තක

මෙළෙක මල් ඉත්තක

දනී බිඟු රැල සුවඳ පෙත්තක​

පැහැය නොමහඳුනන​

මිහිර මල් කෙමි පුරවන​

නොදත් කුඩ මැසි දන​

​නොයත් මඩ ගොහොරුවේ ඉම පැන

පරසතු මදාරා

පළඳවා සිත් තුළ උදාරා

දිවි මඟ හදාරා ​

යෙහෙන් වැජඹෙන් නැණ විදාරා

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර​

01.01.2017