පොද වැස්සක්

පොල්වතු රබර්වතු ගෙවතු පීරා

එකතු කර පළිඟු දිය සීරා

රිදී දෝනාව වන් දෑල මැද​

රන් කරල් පීදෙන ලියැදි හරහා

සුළඟට පොර බදන​

සුදු රැළි ගවුම, නිල් කරපටිය

දමනය කරමින්ම සැරිසරමි මම​

පුරුද්දට වෙනදා මෙන්

ඉඩෝරෙට​​ කොළ හැළුන රබර්වතු යායම​ 

ඉපල් බේරුණ දෑත් නඟා හිස් අහසට​

හිරිකඩක් එනතුරා මඟබලා ඉන්නවා.

ඒ පාළු රබර් ගස් යට 

සට පට හඬින් පිපිරී 
බිම වැටෙන​ රබර් ඇට​ 
මතකයෙන් ඇහිඳිමි මම.​

සිහින් සිරි-සිරි පොදක් විලසින්
ගලා ආ දුරකතනයෙන්
මා පුතුගෙ ළබැඳි පිය තෙපුල්
කර දැවුණු පොළොව මත පතිත විණි  

දසක ගණනක් ඈත​, දසදහස් ගව් ඈත​

මතක නිම්නයේ හිඳ​

පාළු නුඹ ගැබ පුරා වැහි වළා පිරිවරා

කඩා  වැටුණා කඳුළු වැස්සක් 

සැඩ පහරක්ව​ 

පීනන්න බැරිතරම් මට​

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර​

22.01.2017