අත්තම්මාගේ උපහැරැණ

ඉස්සර වගේ නෙවෙයි දැන්

නිය පිටින් පුංචි පාරක් වුණත්

වැදුණොතින්

රිදෙන්නේ මගෙ හිතට​

පරෙස්සම් වෙයල්ලා!

කියන්නට පෙර යමක්,

ආල වට්ටම් දමා හැරැහෙද්දි

අර අදින්නේ, “තම්ප​ලා ගහටද​

තණ පඳුරටද කියා”

මගෙ හිතට දැනෙනවා

කෙනෙකුගේ ඉස්කෙළිය

දුටු මනත​ දුරතියා

එන එකා මිනිහාද නොමිනිහද කියන වග​.

මගේ හිත කියනවා

ඉහේ කෙස් සුදු වුණේ

දැනුම් තේරුම් ඇතුව​

ජීවිතේ බර සාර දැන හැඳින

පත දෙපත ලහ සරිව​

කිරා මැන බලා මිස​,

කැප්පෙටියා කොළ ඉදෙන්නා වගේ

අකලට නම් නොවේ

සිද්ද වෙන හැම දේම

දැක දැකත් නුදුටුවා සේ

දැන දැනත් නොදන්නාසේ

කරබාන​ හිටියේම​,

මගේ ඇස්පනා පිට

ලැජ්ජාව දැනේයයි නුඹලාට​,

දුක හිතුන නිසා ​ මිස​

නොතේරුම් කමට හෙමනං නෙවෙයි

ගැටපද අටුවා, ටිප්පණි ටීකා නැතත්

ගුණ නුවණ සුවඳ විඳ​ ජීවිතේ හදාලෙමි මං

ඒ නිසා,
ලෝගු කරපටි තොප්පි නැතිවුණත්

ලගු කරන්නට එපා බොලා මං

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර

12.01.2017