සුපිරි බාලිකාව

උඩරට සිංහල බොදු ගොවි කම්කරු

කිතුනු හින්දු ඉස්ලාම් ලේබල් දැරු

බෝම දෙනා කරනා නෙක ගරු සරු

සුපිරි බාලිකාවට යනෙන මම නිරතුරු ,

​නමින්, “වල්ලි අම්මාය” ​.​

ඒත්, හැට​පනින තුරාවට ​

බේබිලා කීවෙම "සින්නපුල්ලේය​",

වැඩට ආ දිනේ හිට​

"මැඩම්ලා" දුන්නු නම “කූලීය” මට​.
උප්පැන්න කොලේ නම් මම වල්ලි අම්මාය​.

වැඩ වසන​ ගුණ නැණින්  සදිසිවූ සුරගුරු 
දෙවි දේවතාවුන්ය ශිල්ප දෙන ගුරුවරු

ගම්භීර දොරටුවෙන්  බාලිකාවේ මහරු

ගෙවුණු හතළිස් වසර වාගේම​ ​

මේ අවුරුද්දෙත් බේබිල එනවා.

කිරි පැහැ පූඬැලු කික්කියො වාගේ

අළු පිහ දාගෙන සිල්ප නිමා කර

අවුරුදු අටකින් ආපහු යනවා.

ලතා මඬූලූ යට පටු මාවත් ළඟ​

ළමා නිවස්නේ කොක් හඬ තළනා  

ඉඳහිට හරි මා ළඟ පාතක නම්

නැහැපුඩු මිරිකා පියමං වෙනවා

​

දෙතුන් දහක් දැරියන් සැරි සරණා

කවට සිනා කෙළි සෙල්ලම් ඉහිරෙන

මැයි ගහ හෙවනේ ගිමන් නිවන කොට​

දූවරු නැති කම මටත් දැනෙනවා

හිතේ උපන් දුක තුනී කරන්නට​

හූල්ලලා මම ඉවත බලනවා

දළදා හිමි වැඩ හිඳින​ නුවර දොර​

සිව්මහ දෙවොලේ අනුහස​ ඇතිදුර​

උදේට හවහට වීදියෙ ගාටන

මගේ පපුව යට ඇවිලෙන දරු දුක​

පත්තිණි අම්මගෙ ඇහැ ගැහුනෙත් නෑ

උන්දැට​ හැට ඇඳිරිය ඇවිදින්දෝ 

අඩිදහයෙ තාප්පේ කුරු බිලෙන් රිංගලා

ඇතුළු නුවරට වැදුනෙ සිල්ප සඳහා නොවේ.

වැසි කිලිය​ කැසිකිලිය කාණු අතපත ගගා

කුණු කූඩ අවුස්සා යමක් ඇද්දැයි බලා

ඉණතුරේ හඟෝගෙන​

හැටත් පනිනා තෙක්ම රස්සාව කොළත් මං

මළ පොතේ අකුරවත් දැනගන්ට බැරිවුණා

සුපිරි බාලිකාවෙන්!

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර​

 09. 03, 2017