අත්තන මල්

අත්තන මලක් වී  පිපිලා දියඹ උඩින්  

රොන්සුණු සලන දිය රැළි මත බමර තුඩින්  

මන ලොල් වඩන බිඟු දැල් ගී ගයන හඬින්

මුකුලිත නොවී උදැහැනැක්කෙම මවෙත​ වඩින්

උන්මාදණීයවූ නුඹෙ නෙතු සර පහර​

සංජාන කළ​ දිනේ​ ප්‍රේමයේ සප්ත ස්වර​

නින්නාද දෙන සඳෙහි මහද ගැබ එක පැහැර​

අංජාන කල්කයක් වුණා මනෙතට නිතර​

සුරත් පල තුළ හොවා මරණීය දුක් දෙවන ​

රමණීය මලකි නුඹ හලාහල විස රැඳුන​

බොඳව ගිය ප්‍රේමයක වස්සානයේ සිහින

සොඳුරු යයි සිතමි මම​ ජීවිතය වැළඳගෙන ​

බිඳින් බිඳ​ සිඳී වියැකී නොයන මා ළයේ

​නිදන් ගත සුවඳ මන් මත් කරන ආලයේ

ඉදින් බිඳලිය නොහී පවුරු බැමි බාලයේ

හිඳින්නෙමි පියාපත් ලැබෙනතුරු කාලයේ

මල්ලිකා එම් බණ්‍ඩාර​

16.01. 2017