සිපිරි ගෙයකින් ආයාවනයක්

නිර්ලජ්ජිත බල ලෝභි පිසාචයෙනි

බලාපල්ලා දෙනෙත් විවරකර​

යුදබියෙන් උපන් ගම් බිම් අතැර​

ගිනිවෙලී අළු දූලිවෙන​ හදාගත් ගෙපැල​

දෑසින්ම දැක දැක වාවා ගෙන බිඳුන හිත් කබල​

අතට අහුවුණ යමක් පොට්ට්නියකට දමා

පිටත්වූ ගමන නිම වෙන්ට පෙර​

ළය මඬල හොවාගෙන ආව දරු සිඟිත්තා

ඒ හද්ද කැළෑවේ හාමතේ මියැදුනෙන්

මිහිදන් කළෙමි මාතින්ම

එකම පුතු, කුළුඳුල් ලේහත්ත

දුර බැහැර ඈත වන ඉසව්වේ.

ඔයබඩ දෙණිපෙතේ

ඒ සොහොන මත හැදුන​ ළතණපත් සිපගන්න

මඟ ඇරුන බව කියා පියෙකුගේ යුතුකම්

මෙතෙක් කල් හංගාන හිටිය පපු කැනැත්තේ.

හෙලා එක කඳුලක්

ඉඩ දියල්ලා ඉතින් දුක තුනීකරගන්න
ඉඩ දියල්ලා ඉතින් දරු දුකට ඉකිලන්න​

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර

29. 11. 2017