පුංචි
කාලේ මුවැත්තියසේ
පැංචී
හරි අවිහිංසකයි
යොවුන්
සමනල මල් වියේ
නෑඹුල්
මලක් සේ සුන්දරයි
පෙම්වතිය
පතිණියක වී
මීමැස්සි
වාගේ කඩිසරයි
කෝලකම්
නෑ මැදි වියේදී
පරිණතයි
හරි සංවරයි
කඳුළු වල තෙතමනය උකහා
පිපි සිනා කැන් අතවනයිගෙවී තුන්කල් බලා ආ මඟ
ඒ
මමද කියලත් සැකයි
ඉන්ඳ්‍ර ඛීලය සේම නොසැලී
පවුරු
දොරකඩ ඇනතියා
සිංහධේනුව
ගොදූරු බිම් මැද
වින්ද
දුක නිමවෙද කියා
උල්පතට
සාගරය හමුවන
විරාමය
ජීවිතය නම්
මමත් පවතින
දූලි
බිඳුවක් පමණමයි
මල්ලිකා
එම් බණ්ඩාර
15. 07. 2020
No comments:
Post a Comment