පහන නිවිලා

​ළා හිරු කිරණ වැද මුදු මඳ සිනාවෙන​

කිරි කෙකිණිය වගේ එන​ මඟ බලාගෙන

මුතු පිණි දුහුල නිල් තණ මත එලාගෙන​

මිහිලිය හිඳී නුඹ එනතුරු උදෑසන

කළලේ පිපී ඉන් නික්මෙන​ නියාවෙන

කළලේ පහස බිඳකුදු නොතවරාගෙන​

ගී පද ගොතන බිඟුදැල් පිරිවරාගෙන​

පියුමක් වෙලා පිපුණා හැම උදේකම​

තුරුපත් අතර හිඳ බිඳලන නිසොල්මන​

කන්කළු මියැසි ගී පද වැල් ඉහිල්ලෙන​

පෙංකෙළිනා කුරුළු කූජන සැහැල්ලෙන​

නුඹ සෙල් රුවක්විණි කිසිදා නොසෙල්ලෙන ​

ලන්දේ පිපෙන වනමල් පෙති නෙලාගෙන

ඇන්දේ නුඹෙ රුවයි ඉඳුසැව් විලාසෙන​ ​

සැන්දෑවතේ බැඳි දැහැනින් මුදාගෙන​                  

කැන්දන් ගියෙ කවුද නුඹෙ සිත හොරාගෙන​

​

තුන්පත් රටා ලා පන්නම් කළ හීනේ

පන්කොළ පැදුර​ හොරු අරගෙන මගෙ හේනේ

තිරකඩ නිවෙන්නට ඇති දැල්වුණ පානේ

​සන්තෝසෙන් හිඳින් නුඹ​ නවදැළි හේනේ

මල්ලිකා එම්. බණ්ඩාර

30. 07. 2017