ලණු ඇඳ

වැඩිදා පළමු පෙම්පත දෝතට මාගේ

නුඹ ඉඟි කරපු හැටි මතකයි ​අද වාගේ

පෙම් කව අතර මඟ නිමවී හඬන සඳ​

නුඹ මහ මෙරක් සේ හිටියා පසෙක හිඳ​

දබරින් ගිය වෙලේ ඔහු තනිකර ​ මාව

නුඹ මා සැනසුවා මුමුණා කවි ගීත​

පෙන්වාදුන් වෙනස උණුහුම සහ සීත

නුඹ හැර නොවුණි ඉටු දෙවියෙකු ළඟපාත​​

පන්නම් පැදුරු මහ රෑ මැද වියාගෙන​

දුරබැහැරක ගිහින් බර හිස තියාගෙන​

රෑබෝ වෙලා එන පණමක් හොයාගෙන​

මා නිදි කෙරෙව්වා තුරුලේ හොවාගෙන​ ​

විල්ලුද බුමුතුරුණු නැති පා සිපගන්න​

කස්තුරි කොකුමඟර නැති ගත සනහන්න​

ලියකම් කළ සයන නැති මුත් සැතපෙන්න

නුඹ විය කළණ මිතුරා මගෙ දුක දන්න​ ​

බාලේ ඉඳන් නුඹෙ උණුහුම ලැබුණාට​

උකුලේ හොවා මගෙ දුක සැප දැරුවාට

වියපත්වෙලා  මා  නුඹ හැර යන දාට

ලණු ඇඳ ​නාඬන්න ​තනිකම දැනුනාට​

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

14. 01. 2018