ගීතය

කාලයේ අව් වැහි සුළං 
සීත​ හිම පතනයෙන් මිරිකී 
සියොලඟම කළඹවා

මගේ සිතුවිලි පියාපත් ලැබ

පියාඹා යන අනන්තයටම

නුඹ වසන්තය විය​

අතු පතර නළවන

කොවුල් තනුවෙන් සවණ සනසන

ජීවිතය සෙනෙහසින් පුරවන​

මී විතක් බඳු ගීතයක් විය නුඹ

ජීවිතේ පිටු පුරා ලියවුණ​

කුරිරු විසකුරු සපෙක් විය​ යළි

මගේ හද සිඳ බිඳ​ සපාකන 

සඳුන් තුරසේ වැඩෙන ලියලන​

​මතක අතරේ සුවඳ තවරන

​මගේ සන්තානයම සරහන
ඈත ඉඳ හිනහෙන​

පහන් තරුවක්ව දිළිහෙන
නුඹ සන්නසක්,

නුඹ සෙල් ටැඹක්

අනාවැකියෙන් මගේ ඉරණම

උපත මරණය දෙකම​ ලියවුණ

නුඹ දූතයෙක්;

නුඹ නිමිත්තක්

අස්වැසිල්ලක් නැතිව සසැළෙන​

ප්‍රමෝදෙන් කම්පිතව මියැදෙන​,

මේ අත්බවේ​​ ලාලිත්‍ය දනවන​

නුඹ  ස්තෝත්‍රයක්
නුඹ ගීතයක්…

මෙලෝදා ගැබ​ සිඳී වියැකෙන ​

මගේ පණ නල සමඟ​ මුසුවන​

භවෙන් භවයට​ මගෙ ආත්මය

කැටුව​ සක්වළ පුරා ගෙන යන

​

නුඹ ගීතයක්…

නුඹ  ස්තෝත්‍රයක් …

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

02. 06. 2018