බන්ධනය​

ඉමක් නොපෙනෙන සසර කතරේ

කෙම් බිමය පැන් සනහනා

නිමක් නැති මේ වන්දනාවේ

සැරයටිය වෙමි දිරි දෙනා

​සොයා යන රන් දෙවොල අභියස​

වැඩ හිඳින දෙවි නන්දනා

ගිමන නිවනා තුරු වදුළ වෙමි

මද පවන් රැල් රන්දනා

වරෙක තනිවී දෙපය පැටලී

අතරමං වී ළතැවෙනා

විටක තරු එළි නිවී ගිළිහී

දෙරණ පතිතව​ මියැදෙනා

මඟක් නැති දළ වැලි තලාවේ

බිඳෙන පියමං ඇහිඳිනා

හිඳිමි තවලම කැටුව නුඹ ගැබ​ ​

තරු පෙළක් වී ​ දිළියෙනා

ඇදෙමි නොනැවත  වළාවක්සේ

නුදුරු අහසේ දිස්වෙනා

රැඳෙමි ගම් බිම් දොවා ලන්නට​

දිනක මල් වැහි වස්සනා

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​ 

28. 06. 2018