මගේ සඳ නුඹ

පියමං කරන්නට වලගොඩැලි අතරේ
විසකුරු සපුන් පිරි රුදුරු වන වදුලේ

මං පෙතක් නොවැටුණ​ 

කඳු සිඛර මුදුනේ

ඉණිමං තන්නට කියාදුන් වන කඳුරේ

ගං හෝ මැදදි නොබියව​ හිඳින්නට​ ​

පැකිල නොවැටෙන පිණිස 
අත්වැල ගෙතූ අහඹුවෙන් ගං ඉවුරේ

සිහිනයේ ඉම නොදැන ළතැවුණ​

මෝදුවී එන පෙමට රහසින් 

පොර බදන​ අඳුරේ

මම අල්තිනායී,

නුඹ​ කොහෙද කියපන්

රැඳුන​ හද මැඳුරේ

අස්වැසිල්ලක් නොලැබ​

හඬන හද ඉල්ලා

​හෙට නැඟෙන හිරු  දකින

පැතුම් නෙතු දල්ලා

පිපෙන්නට විලිදරන කැකුළක්

අතු ඉති කඩා බිඳ දමා සැහැසිව,

ජීවිතය මේයැයි කියාදුන් ​

නුඹේ සිහිනය දිනා ගනු වස්

මගේ සිහිනයෙ මුල පුරා දුන් 

ඈත දවසක ගොළුව සැඟවුන  
මෑත​ අහසේ හිඳ සිනාසෙන​

ඉතින්වත් මට​ කියාපන්

දුයිෂෙන්,

නුඹද​​ ඒ අයිලයේ - 
පායාපු සරද සඳ​? 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

4.03.2020