නොකී ප්‍රේමය

වැට කඩොලු අයෝමය 
පවුරු පදනම්  ශෛලමය​
වටවෙලා විමන් දොර  
ඇති වග දැනී සැක හැර​

රැක හිඳ උයන් තෙර  

වසන්තය හිස් අතින් ගිය වර​

අහස පොළවට දුරින් රැඳුනා

රළපතර මුදු සරින් බිඳුනා

දියවරට ඉඩ හසර සදනා

යානොවන ගං දෑල වාගේ

මැකී නොමැකී ඔහේ රැඳුනා

අගුළු ලූ හද ගිරිබෙයද තුළ​    

කුරුටු ගීයක් වෙලා ලියැවුණ

තනිවෙලා නොපිපුණ මලක් වි​

නොකී ප්‍රේමය නෙතු සඟල ඉම​

සම්මතයෙන් බැහැර,

​පිළිසිඳුන ළය පතුලේ

කුළුඳුල් කළලයක් 

​දස එකඩ මස නොපිරීම​ 

මිලානව ගිය වග දැන

නෝක්කඩු කියනවා අදත් යටිහිත

​

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

27. 03. 2020