මිනිසත් කම

​

උඳු පියළිය පත් තැළේවි 

හෙමින් අඩිය තියා යන්න ​

ගහට කොළට තණ නිල්ලට 

ඔබෙ මුදු බව හැඳින ගන්න​

යම් දවසක  මැකී යාවි 

පිය​වර​  සන් මිහිමඬළේ

සුළඟට අමතක නොවේවි 

ඔබේ සුවඳ හද කමලේ

විදුලි අකුණු ගිනි දැල්මෙන් 

නොදල්වන්න නෙතු සඟලේ

විහඟ බමර පෙම දොඩන්න 

ගී සර සේ  හද ගැඹරේ

ගලන දොලක් සේ හිඳින්න​

දිය දෝතක් බෙදා දෙන්න​

ගිමනට සෙවනක් සදන්න​

මහමඟ තුරු හිසක් වෙන්න​

සුළඟක් සේ හමා යන්න​

ගත සිත සරතැස නිවන්න​

දෙනෝ දහක් පසුකර ගොස් 

කුණාටුක් වී නොඑන්න​. 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

17. 01. 2021