ජීවිතය මඟ හැරීම

 

ආදරය බෝ නිහඬනම්

සාගරය සේ ගැඹුරුනම්

ඔබත් මට ආදරය කළ බව​

මමත් අදහන්නම්

 

 සෙනෙහසින් ළමැදෙහි හොවා

ලද දෙයින් කුස ගිනි නිවා 

ජීවිතේ ගැල කතර  මැද

අතනෑර පැදවූයේ ඇයයි  

 

මලින් මලකට ඉගිල ගියදා

බමර සෙය්‍යාවෙන්

නුඹෙන් ගිළිහුණ ප්‍රේමයේ

විරහ දුක වින්දෙත් ඇයයි     

 

ඉහල තුරු හිස පිබිදිලා

යනෙන මහ මඟ ඉහිරිලා

දෙනෝ දාහක් ​පයට පෑගී

ජීවිතය මඟ හැරී යන්නැති

කොතනකදි හෝ වැරැදිලා  

 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

26. 02. 2022

විලංගු ලූ කන්‍යාවිය​

ජාතිය ආගම කුලමල දේපල වත්කම් ආදිය​

නීතිය ළඟ සමාන වී කාටත් නොමැතිව බේදය

යුක්තිය පිරිසිඳ දකින්න හැකි පිවිතුරු කන්‍යාවිය

දණ නමන්නෙ නැති හින්දයි විලංගු ලෑවේ පාදය

 

සාධාරණ තීන්දු තීරණ දෙපසම තුලනය කොට​

පක්‍ෂපාතකම් නොතකා සාක්කි සලකා කදිමට

තුලා කටුව රඳවාගෙන අතේ තිබුණ තරාදියට

දෑස පියාගෙන හිටියා යන්න නොදී අගතියකට

 

අට්ටි ගණන් නෝට්ටු මිටි ගිලපු උන්ව​ අත​ඇරලා

තුට්ටූ දෙකේ​ වංචාවට​ අච්චුව හිරගෙට යවලා

දෑස් බැඳපු කඩමල්ලෙන් මගේ ගෙලත් හිර කරලා

මරාදාන තුරු ඉන්නද ජීවිත ආලය හැරලා?

 

සදාචාරයේ සලකුණ​ තුලාව​ සුරතෙහි ලෑවේ

විත්තිකාරයගෙ තැටියට රජ මැතිඳුන් ගොඩවූවේ

මඟට බැහැල යන්නට බෑ දැන්නම් මට ලැජ්ජාවේ

කනා මුට්ටි ගහන්නටද තොපි මට​ දෙවඟන කීවේ

 

වගක් නැතුව​ අල්ලස් දූෂණ හමුවේ අයුක්තියට​

ගෝල බාලයෝ එක්වී වාසිය ගත්තා සියතට​

උතුරු නීතියේ අබිමන තැකුවේ නෑ දොයිත්තකට​

මමත් මඩමකට යනවා කඩුව අරන් හැරමිටියට​ ​

 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

22. 02. 2022

අළුත් පිටුවක් කියවමුද​?

කඩා බිඳ කැණි මඬළ

ඉදිකරපු මහ වාහලේ

ලවා ගිනි වියරුවෙන්

දවා කොටුදොර නුඹ විහින්

 

උරණ වූයෙත් නුඹය​

ගිය නුවණ බෝ දුරය​

නිවෙන්ටත් පමා විය​

කේන්තිය දැඩි හෙයින්

නුඹත් අසරණ වුණා වෙන්නැති

අපව අත හැරලා ගිහින්

 

නොනිමෙනා ගිනි ඇවිල​

විසිර අහසට ඉගිල,

නැඟුන උදහස කරණ කොට ගෙන​

සැහැසි ලොව පතිතවී හිසමත​

විසිරුණා අප සැවොම දසඅත​

 

සිද්ධවුණ හැම අත්වැරැද්දම​

තියා හරි මැද​ තුලාවේ

කිරා මැනලා දුන් තීන්දුව​

විනිසුරන්ටත් සැක හිතෙන්නත

 

කොතැන කොහොමද වැරැදුණේ

යමෙක් මට පහදනු මැනේ

පහන් සිළ​​​ පියපුතු සෙනේ

සදාකල්මද සැඟවුණේ?

 

නැද්ද අළු යට සැඟවෙලා ගිය

ගිනි පුළිඟු යළි මෙළවුනේ

ජීවිතේ අතහැරුන පාඩම  

අපිත් එක්කම එකට ඉඳගෙන     ​

තවත් සැරයක් මුල ඉඳන්

කියවමුද​ බුදු තාත්තේ?

 

  

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

20. 02. 2022

අදුර විනිවිද

 

රජවරු යුධවදිති සෙබළුන් දිවිපුදති

උන් ගේ දා කඳුළු අත් පා කැපකරති

රතු පාවාඩ මත වැඩ සව්දිය පුරති

රන් අකුරින් රජුන් නම් කැටයම් කරති.

 

කිරි කළ හතක සනහා දරුවන් හදති

කුසපොතු තනන්නට මාපියවරු නහිති

අල්ලට සිඟාවත් සිප්සත සදනු රුති

යහමඟ යවන්නට වැරැවෑයම් දරති

 

වරිගය​, සමඟ ආගම පෙරමුණ තියති

හත්මුතු පරපුරම  සුඛවිහරණ විඳිති

දන මන මුලාකර උන් ගේ නහ විදිති

මහජන ගණා උන් ගේ මිරිවැඩි ලොවිතී

 

සුතනඹුවන් ගෙ කැඳ උගුරෙන් ණය ගෙව්වෝ

මහ සම්මතම ඉල්ලන යාචක එව්වෝ

උන් ගේ පන්තියේ උන්ටම ගැරැහෙව්වෝ

රජවරු බිසෝවරු දැක සැනසෙති සව්වෝ

 

දුක මිස සතුට යනු කිම නොමදත් හැත්ත​

නුවණැස අඳය නොදනී යායුතු පැත්ත​

අසනා නමුත් නෑසෙයි කියනා ඇත්ත​

පණුවා හඳුනාද කරවිලයේ තිත්ත​

 

මිණි කැට පය ගැටෙයි නොදැනුම් කමට මිල

​දුදනන් කැට විදිති සුදනන් දකින කල​

දුසිරිත මිසක යහ ගුණ දම් පුරුදු කළ ​

මිනිසුන් නැති දැයක ඉරණම ඇදෙයි වල

​

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර​

12. 02. 22

ඉස්කෝප්ප රැජින

යන්තං සොළොස් වියේ - පැඟිරි කෙල්ල මං

බක් මහ කුමරි තෝරන - තරඟෙට අඬ ගැහුවාම

පණයන්න තරම් - මිරිකුණානෙ විලිලැජ්ජාවේ!

වැඩිහිටි ගැහැණු කියන - සුරංඟන රුව තිබුණේ

හම සුදු ගැටිස්සියන්ටයි - අවුරුදු කුමරි වෙන්ට 

 සුදු හම තිබුණෙ නෑ මට!​

ගහ කොළ මල් යායේ - ඇල දොල වෙල් එළියේ -

 අව් වැහි පින්නේ ලැග - දූවිල්ලෙන් නැඟිට්ට​ 

 මං වැනි දැරිවියකට​​ - කිරුළක බර දරන්න බෑ! 

 කිතුලේ මල වාගේ - ලෙළදෙන මඳ සුළඟට -

සිකි පිළ නීල වරල​ - නිතඹේ දඟ කළාට

 දුටු මනතින් බැඳෙන්ට​ - ඇත් දළ පාට උරුම​ නෑ

 

මුතු ඇට දසන් දෙපෙළ​​ - ඉඟ සුඟ පුළුල් උකුළ​

සරිලන උසට මහත​ - ඒත් සුදු හම තිබුණෙ නෑ ඉතිං

තරඟෙට යන්න බැරිවුණා - රැජිනක වෙන්න බැරිවුණා

 

සරසවි ආව කලට - කෙල්ලෝ රැග දෙනකොට

“ගොතනව කොණ්ඩෙ හිරට - අඳිනව ගවුම දිගට

කොටට හිරට  ඇඳල ආවේ - කොල්ලෝ දාගන්නටද?"

කෙල්ලෝ හිනහුණා මට​

 

ලෙක්චර්ස් යන එන කොට​ - හිල්ඩා ගහ යට රැක​​

කොල්ලෝ එනවා දැළ එලන්නට​ 

“ඇයි මේ ආඩම්‍බර? උඹ බං මාලිනීද​?

පුණ්‍යද​, නැත්නං සුවර්ණද​?”

අම්මපා එහෙමත් ඇහුවා!

සමහරු කීවෙ මට “යකා” - එහෙමත් නැත්තං “ගොරකා’!

“හිච් වෙමු” කීව ගමන් - මට දැන් දෙගිඩියාව!​

“කැතනං එපා වේවි! - බූට් එක කන්න වේවි!”

ආසයි බයයි වගේ - ඒ හින්දා "හා!" කියන්න බෑ

 

නියපොතු හෙමින් විකනවා - නිය’ගින් පොළොව කණිනවා

හොඳටම බැණුම් අහල ​- යන්තම් ෂේප් වෙලා "නාදන්" යනවා

 

සිප් සත ඉවර වෙලා - හොඳටම පදම් වෙලා

ගමරට වැඩම කළා - තනි පංගලමේ

කල්‍ ගත වෙලා වුනත් - කිරුළක් උරුම වෙච්ච​

කළු සුදු දුඹුරු පාට - මායිම් කරන්නෙ නැති 

 ඉස්කෝප්ප රැජිනයි මම​ දැන්!

 

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර 

 11. 02. 2018