රන් දෝලාව​

දසක තුනකට කලින්

මගේ දෝතට වැඩිය​

නුඹ මගේ රෝස මල

පිපී හිනැහුන දිනෙන් දින

සුවඳවත් කර මහද උයන් තෙර​ 

පුංචි හා පැටික්කී වගේ දුව පැන ඇවිද​

කවි සින්දු අමබින්දු තැවරුවා මා සවණ​

ළමා විය නිමාවිය යොවුන් විය ළඟාවිය

දිනක්, ඉරණම් කුමරු 

නැඟී සුදු අසෙකු පිට​

ඈත දුරු දේසෙකින්

ඇවිත් අපෙ දොරකඩට

​අරන් ඉගිළී ගියා

මගෙ හංස කුමාරිය​

එදා දුන් පොරොන්දුව​

මතක ඇත්නම් නුඹට

අනේ ඇවිදින් යන්න​

රන් කරඬුවක් වගේ

මගෙ පුංචි මුණුබුරා

මගේ දෝතට  දෙන්න​

තොටුපොලේ සුනංගුව 

ඉඳී ​නොව​ තොටියා

නොදන්නා තොටුපොළට​

ඇරැලවන්නට මාව​

රළ බිඳින කොල්ලෑව

නඟන හඬ ඇහෙනවා

මාරුවෙන් මාරුවට​

පාරු කවි ඇහෙනවා

සීරුවේ ගියොත් හිත හදාගෙන​

වාරු නැති හිතට සවි දැනෙනවා

දුහුල් සළු අතුරාපු

පුංචි රන් දෝලාව

මුණුබුරා හිඳුවාන ළඟ​ එතැයි

බොඳ වෙච්ච මගෙ දෑස​

මඟ බලා ඉන්නවා 


මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර 
21. 01. 2019