ජීවිතය සුන්දරද මෙතරම්?

ජීවිතය සුන්දරද මෙතරම්

සිතුන හැම මොහොතක්ම පාසා

එහි අඳුරු රළු රුදුරු හැඩතල

වසා සිත් ලෙන​ ඇඳෙයි සිතුවම්  

කඳුළු තොටමුණ ඉවුරු අවුරා

ඉකිබිඳුම් මාරුතය​ වලකා

බලා සිටියෙමි කප් සකක් කල්

ඒත් නුඹ ගැබ පාළුවී ඇත​

දුලා පැතුමක නුදුරු නිමෙසක

සොඳුරු ආගමනය පතාගෙන

අසංකෙය්‍යක් සිහින ගොනු කර 

පැතුම් ඔලොගුව කර  තියා ගෙන​

මහා ගිරි හෙල් වගුරු පසු කර

දුරු කතර එකහිත දරාගෙන​

ගමන් කළ මුත් නොවැටහෙයි

කුමක් ලුහුබැන්දාද යන වග​ ​

දෙවුර කකියන තුරා ආමුත්

ඔලොගුවේ සුන්බුන් දරාගෙන

ගෙනා හැමදේ පලක් නැති බව​

මඟ නිමාවන තුරුම නොදැනිණි.

දුකම උපයා දුකම වළඳා

එයම ලුහුබැඳ හඹා ගිය වග

පසක් විණි මොහොතක​දි විනිවිද

පළිඟු දිය උල්පතක්වී සිත

වළාහක සළු පිළි ඉරාගෙන​​  

වෙළුණ​​ මායා දැලින් මිහිමත​

ජීවිතය යනු අකුණු සැණකින්

අඳුරු රැයකදි දුටුව අබටෙක

මල්ලිකා එම් බණ්ඩාර

07. 08. 2016 4.49am