අටවක සඳක්

අටවක සඳක් දුර ඈත ආකාසේ

තනිවී හෙමින් සුසුමක් හෙලයි 

හිම කැට ඇලුණ - කොළ හැලුණ අතු පතරේ

හුදකලාවී දුකසේ

සත් සමුදුරේ ඉම කොදෙව්වක සැඟවී

රළ පතර කැළතෙන පාලු අලුයම​

මගෙ සවන් පත් තුළ තෙරපුණා

නුඹෙ මතක ඉකිබිඳුමක් වෙලා

අපි හමුවුණේ ඒ නිල් අහස යට

සපථ කර යළි වෙන් නොවන්නට

අපි වෙන්වුනේ සිව් වසර අවසන

දුරු රටක යළි හමුනොවන්නට​

තුරුලතා මත විසුල සඳ දිය

සිහිපත් කරයි මියගිය අතීතය​

දස-දහස් ගව් දුරක මුත් අප​

එක් කළේ හිස් අහස පමණද​?

 (Mallika Bandara- 12 . 07 . 2013)