තැම්ඹූ සිනිදු
මුදු පිරුවට වෙල්ලෑවේ
අමුණේ දමා සෝදා කිරි සුදට සුදේ
කරගැට මල් පිපුණු දෑතින් මිරිකාලා
වැනුවා ගිහින්
රංදෙනිවෙල පිල්ලෑවේ
කිරිකොක් රෑන්
ඉගිලෙද්දී ඇල දෑලේ
ගම් මැද්දම
ඇදෙයි අකුරට ඉස්කෝලේ
මගෙ නෙත සමඟ
සිත උන් ලුහුබඳින කොට
කුල ගොත්
විලංගුව වැටුණා මගෙ පයට
ලිප ගිනි මෙළවෙලා
කුසගිනි නිවීමට
බත රත්
වෙද්දි වත පීදෙන
හිනා මිට
දරු පැටවුන්ට
පිරුළට පිළි දැරීමට
කල ගතවුණා වෙල්ලැවේ ලැගීමට
හවසට පිච්චමල්
වට්ටියකට දමලා
මිදුලේ පහන්
පැල පාමුල දණ නමලා
අකුරට යන වරම්
ලබනුව දරුවන්ට
මම කන්නලව් කෙරුවා
හැම දෙවියන්ට
පරවේණියෙන්
ජීවන තොට'මුණගාව
මගෙ උරුමය
වෙලා තිබුණත් වෙල්ලෑව
දරුවන් ලද යුතුය ජීවන කොල්ලෑව
නවතිනතුරා මහසයුරේ ඉම ගාව
දරුවන් ලද යුතුය ජීවන කොල්ලෑව
නවතිනතුරා මහසයුරේ ඉම ගාව
මල්ලිකා එම්.
දෙමටදෙණිය - 2003
No comments:
Post a Comment