උළලේණී

හිරුද සඳුද නැඟ බැස ගියා මිස​

අහස පොළොවට යාවුණේ නැත​

තරුද නොපිපෙන අමාවකදා

හඩන උළලේනී - තනියම  හඬන උළලේනී

සිරගතව අප පෙම් කොදෙව්වේ

කල්පයක් කල් පෙරුම් පිරුවේ

ලබා ගන්නයි නියත විවරණ​

එතෙර වෙන්නට ගොඩ බිමක් වෙත​

නිම් තෙරක් නැති සප්ත සාගරයෙන්

රළ පතර රළු පරළු වන සඳ​

සුණු විසුණුවූ මගේ හදවත​

නැවත පිරියම් කරනු නොහැකිව බලා සිටියෙමි

සෝ සුසුම් මැද මහත් ළතැවිල්ලෙන්

වියන්නටවූ සොඳුරු වියමන​

පත් ඉරෙන් ඉර ලිහී ගොස් ඇත​

පහන් නොවනා දිගු රැයක්සේ

සොඳුරු පැතුමන් වැරැහැලිව ඇත

හබළ ගිළිහුණ ඔරු පියල්ලක්

හුදකලා තොටුපළේ  තනිවී

නැවත පිළියම් කළ නොහැකි මුත්

ඉරුණු රුවළට ලොබින් ඉකිලත

(MB - 10. 07. 2014)