මතු බුදුවෙන අම්මා

වෙල ළඟ ළිඳෙන් දිය නාගෙන උදෑසන​

තෙත දිගු කෙස් කළඹ පිට දිග හෙලාගෙන​

දුනුකේ මලක් සේ සුවඳින් පිපී එන​

අම්මා ගෙදර එයි මතකය ඉරාගෙන​

දුක සැප දෙකම එකසේ හිත දරාගෙන​

හඳුරුක් කන්ද සේ නොසලී සදාතන​

කල්වාරියේ නැඟ මගෙ පව් දරාගෙන​

අම්මා සිනාසෙන්නී හිත පුරාවෙන

ගිළිහුණ කිරුළ මා හිස පළඳවන්නට​

රළු ගල් බොරළු මත දුකසේ ගමන් කොට

මුදු බුමුතුරුණු මත මගෙ පා තබන්නට

දුක්ගන්නා රාළ නුඹ විණි අපේ ගෙට​

නිම නැති සසර ඉම සැනහී ගිමන් හැර

අම්මා පසේ බුදුවී දුක තුරන් කර​

දම්සක් දෙසන දා ලෝ සිත් පහන් කර​

ඔබෙ පා සෙවන වේවා මගෙ පහන් දොර​

04.01.2007