කුරුසියේ ඇණ ගැසීම

මව් සෙනෙහස දන් දුන්නේ දස දුක් වළඳාලා

ගිනි දැල් මත මෙතේ බුදුන් හිටියා ඉවසාලා

වසවත් මරු මඟ රැක හිද දිගු කෙහෙ කළඹින් ඇද ඇද​

මහ මඟ දිග රැගෙන ගියා  නුඹට දිදී නෙක දසවද​

වෙසමුනියා පරල වෙලා යදඬු පහර දුන්නා

අපෙ අම්මා වැලහින්නකසේ ඉකිබිඳ උන්නා

දරුදුක ළෙහි අඟිරි ගගා කුරුසේ කර පින්නා

නිල් මානෙල් නෙතු යුගළට​ වද මල් පැහැ දුන්නා

රත්පැහැ වුණා සුදු වැලිතල හිඳුණු ඇලේ

දියබෙරලියා පැහැ රැඳුනා වළාකුළේ

මිහිකත දෙස් තියා අහසට යදින වෙලේ

හඳුරුක් කන්ද ඉකිබින්දා නිසංසලේ

MB -25. 01. 2012